TY - JOUR ID - 15278 TI - گسترۀ عصمت انبیا از دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی JO - فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت JA - PWQ LA - fa SN - 2008-9309 AU - اکبری, رضا AU - اژدر, علیرضا AU - محمدی, ناصر AU - واحدی فرد, محمد صادق AU - پریمی, علی AD - استاد گروه فلسفه و کلام ـ دانشکده الهیات، معارف اسلامی و ارشاد دانشگاه امام‌صادق(ع) AD - دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه پیام نور AD - استادیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه پیام نور AD - دانشجوی دکتری فلسفه و دین دانشگاه پیام نور Y1 - 2015 PY - 2015 VL - 6 IS - زمستان 93 - مسلسل 22 SP - 105 EP - 132 KW - عصمت KW - انبیا KW - خواجه نصیرالدین طوسی KW - اختیار KW - لطف DO - N2 - خواجه طوسی در مرحلۀ عصمت انبیا به اعتبار بُعد نظری، معتقد است که پیامبر در دریافت، حفظ و انتقال وحی کاملاً معصوم است و هیچ‌گونه خطایی نه سهواً و نه عمداً از او صادر نمی‌شود اما به اعتبار بُعد عملی،  معتقد است که عصمت شامل قبل از بعثت و بعد از بعثت، گناهان کبیره و صغیره، عمدی و سهوی، نفرت‌آور و غیرنفرت‌آور و حتی داوری در منازعات، تشخیص موضوعات احکام دینی، مسائل اجتماعی و تشخیص مصالح و مفاسد امور و مسائل عادی زندگانی هم می‌شود. او با تأکید بر لطف بودن «عصمت» در حقّ دارندۀ آن بیان می کند که عصمت این‌گونه است: عبد معصوم، در عین قدرت بر انجام معصیت، انگیزۀ ترک دارد و به سمت طاعات ترغیب می‌شود. ازآنجاکه خواجه حصول وثوق و اعتماد کامل به انبیا را که تأمین کنندۀ غرض از رسالت ایشان است بدون تصور عصمت امکان‌پذیر نمی داند، «عصمت» را عقلاً و نقلاً  به طور مطلق ضروری می‌شمارد. ایشان به دلایل نقلی نظیر آیات ناظر به عدم نفوذ شیطان نسبت به مخلصان و مطهران، هدایت‌یافتگی انبیا، و نرسیدن عهد الهی به ظالمان، و دلایل عقلی نظیر لزوم وثوق و اطمینان، لزوم تکلیف به محال، و لزوم مخالفت با پیامبر در صورت عدم عصمت استناد می‌کند. UR - https://pwq.bou.ac.ir/article_15278.html L1 - https://pwq.bou.ac.ir/article_15278_167e6a8c10aa6ababb0c32aaa92f06d6.pdf ER -