کهنسال, علیرضا, عارفی, معصومه. (1395). واکاوی ادله متکلمان مسلمان در اثبات زمان موهوم. فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت, 7(زمستان 94 - مسلسل 26), 79-104.
علیرضا کهنسال; معصومه عارفی. "واکاوی ادله متکلمان مسلمان در اثبات زمان موهوم". فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت, 7, زمستان 94 - مسلسل 26, 1395, 79-104.
کهنسال, علیرضا, عارفی, معصومه. (1395). 'واکاوی ادله متکلمان مسلمان در اثبات زمان موهوم', فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت, 7(زمستان 94 - مسلسل 26), pp. 79-104.
کهنسال, علیرضا, عارفی, معصومه. واکاوی ادله متکلمان مسلمان در اثبات زمان موهوم. فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت, 1395; 7(زمستان 94 - مسلسل 26): 79-104.
مسئله حدوث و قدم عالم همواره منشأ منازعات بسیاری بین متکلمان و فلاسفه اسلامی بوده است؛ در این میان، فلاسفه اسلامی متقدم رأی به قدم عالم داده‌اند. ولی از آن‌جا که متکلمان با قدم عالم مخالف بودند و نیز بر اساس مبانی خود به حدوث زمانی آن معتقد بودند، برخی از آنان در تبیین حدوث زمانی زمانی را فرض کردند که ویژگی‌های زمان واقعی را نداشته باشد و آن را زمان موهوم نامیدند. تکیه‌گاه اصلی استدلال متکلمان بر انتزاع این زمان از بقای الهی و استمرار وجود او است، اگرچه آنان به انتزاع حرکت توسطی از قطعی نیز استدلال کرده‌اند. مخالفان نیز بقای الهی را ورای زمان دانسته‌اند و انتزاع موجود بی‌قرار از مبدأ برقرار را محال دانسته‌اند. این مقاله به بررسی استدلال متکلمان در انتزاع این زمان از صفت بقای الهی، تبیین‌های مرتبط با آن و نقدهای مخالفان می‌پردازد. فرضیه زمان موهوم، در صورت اثبات، آثار فراوانی در مباحث حرکت و حدوث و قدم و زمان خواهد داشت. هم‌چنین، در این پژوهش از روش عقلی- تحلیلی در بررسی آرا استفاده شده است.
ابتدای صفحه