نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار و عضو هیئت علمی گروه علمی منطق فهم دین پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
2 گروه علمی منطق فهم دین، پژوهشکده حکمت و دین پژوهی، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، قم، ایران.
3 دانشجوی دکتری فلسفه فیزیک دانشگاه باقرالعلوم
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The proposed theories about the beginning and end of the world in modern cosmology are one of the most important points of intersection between science and religion. Some common models and theories in quantum cosmology, as a naturalistic and godless explanation of the world, have become a tool to oppose religious beliefs about creation. This is the model presented by Stephen Hawking in collaboration with James Hartl. In this model, Hawking disagreed with the theories that considered the world to be open, eternal, and infinitely extended in the past, and he admits the limitation and finitude of the world. At the same time, he believes that the world was not an accident or a beginning, it is non-eternal and non-accidental, and as a result, it has always been, is, and will be. Therefore, the world does not have a beginning to be in need to a beginner as God, and it does not have an end, nor a resurrection. The following article aims to introduce the mentioned point of view in a descriptive way with regard to the imaginary time that plays an important foundational role in Hawking's cosmology. Then evaluate it in a rational-analytical way and recognize its theological implications. The result of the research is that the above-mentioned model, given its correctness, in addition to scientifically and logically requiring further investigation, does not imply Hawking's ontological naturalism.
کلیدواژه‌ها [English]
عنوان مقاله [العربیة]
دراسة نقدیة لآراء هوکینع فی علم الکونیات نظراً إلى الزمن التخیلی
چکیده [العربیة]یُعتبر النظریات المطروحة حول مبدا العالم و علم الکونیات من أهم نقاط تلاقی الدین والعلم.
بعض النظریات الشائعة فی الکونیة الکوانتیة التی تقدم تبیینا طبیعیا و بعید عن الخالق أصبحت کأداة لمخالفة العقائد الدینیة فی باب خلق العالم.
من هذا القبیل هو نظریة ستیفن هاوکینغ والذی قدمها بمساعدة جیمز هارتل.
فی هذه النظریه یخالف هاوکینغ مع نظریات التی تبین العالم مفتوحاً وأزلیاً و ممتداً إلی غیر النهایة فی الماضی، و یعترف بمحدودیة
العالم و تناهیه.
ولکنه یرى أیضا أن العالم لیس حادثا و لیس له مبدأ فهو کان و سیبقی. فلیس للعالم لا بدایة حتى یحتاج لخالق و لا نهایة ولا معاد ولا قیامة.
تهدف المقالة هذه وصف هذه النظریة بناءا علی الزمن التخیلی و هو مفهوم له دور مهم فی نظریات هاوکینغ فی الکونیات.
ثم تقوم بتقییمه بمنهج عقلی تحلیلی و تدرس لوازمه اللاهوتیة.
و النتیجة أن النظریة المذکورة اولاً تحتاج الى دراسة أکثر من الناحیة العلمیة والمنطقیة، و ثانیا حتی لو تثبت صحتها لاتدل علی نظریات هاوکینغ حول الکون والطبیعة.
کلیدواژه‌ها [العربیة]
)