نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 حوزه علمیه قم
2 استادیار و عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه آیت‌الله بروجردی
3 استادیار گروه معارف ،دانشکده ادبیات و علوم انسانی ،دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Fa`iliyat in prepatetic philosophy is ontologically based on the principle of homogeneity, sinkhiyat, and it seems that avicennian interpretation of sinkhiyat is based on essential knowledge in the existential relationship between all the higher principles and the beings of the world, especially between the Creator, the system of creation and between the self. Its human and plant and animal powers have been influential. According to Avicennian ontological macro rules, the present essential knowledge is based on the principle of senkhiyat and the relationship between the creational activity and actual essential knowledge is a cause-and-effect relational existence, and the Divine fa1iliyaht and the human soul as fa`ili bi`l`inayah, and give existence to the creation and human powers In this way, this macro rule in Avicennian wisdom does not mean the inherent inclusion of the cause in relation to the perfectional attributes and the combined existence of the effect in order to prove the personal unity of the existence of the cause and the effect. Rather, this rule results in a kind of constructive unity in the sense of the unity of existence and the existing plurality regarding the existence of the supreme necessary being and possible beings and the objective reality of the human soul and its physical powers. This common interpretation in the rule of senkhiyat has caused the knowledge of the human soul to be one of the most important way for one`s knowledge of God and His grace.
کلیدواژه‌ها [English]
عنوان مقاله [العربیة]
نسبة الفاعلیة مع العلم الذاتی و تأثیرها علی الوجودیة عند ابن‌سینا
چکیده [العربیة]الفاعلیة فی فلسفة المشاء تبتنی على اصل السنخیة و کما یبدو تفسیر ابن سینا من السنخیة یبتنی على العلم الذاتی فی العلاقة الوجودیة بین المبادئ العلیا و الموجودات السفلى و خاصة بین الله تعالى و نظام الکون، و بین النفس الإنسانیة المجردة و قواتها النباتیة والحیوانیة و بناءً على الأحکام العامة للوجود فی فلسفة ابن سینا، العلم الفعلی الذاتی یبتنی على اصل السنخیة، و النسبة بین الفاعلیة الإیجادیة والعلم الذاتی الفعلی مقتضیة لوجود رابطی للعلة والمعلول، وتجعل فاعلیة الله تعالى فاعلیة بالعنایة، و تمنح قوى الإنسانیة وجودا مستقلا غیر بعیدة عن علتها. وعلى هذا، هذه القاعدة فی الحکمة السینویة لاتعنی الشمولیة الذاتیة للعلة بالنسبة إلى الصفات الکمالیة و الوجود الإندماجی للمعلول، حتى تؤدی إلى اثبات الوحدة الشخصیة لوجود العلة و الکثرة الشأنیة للمعلول، بل هی تُثبت نوعاً من الوحدة التشکیکیة بمعنى وحدة الوجود و کثرة الموجود فی وجود الواجب تعالى والموجودات الإمکانیة والواقعیة العینیة للنفس الإنسانی و قواها البدنیة. هذا التفسیر المشترک فی قاعدة السنخیة تقتضی ان تکون معرفة النفس الإنسانیة من أهم المعارف فی معرفة الله و وسائط فیضه.
کلیدواژه‌ها [العربیة]
)